Alea iacta est ... Pizza in Palermo

pipa_selfies

De reis naar Pontedera krijgt een verlengstuk, letterlijk en figuurlijk. Vanavond werd bij een aantal flessen Fendant gekozen om met 9 scooters en 9 mannen in 2014 te vetrekken in Pisa richting ... Palermo! De Tiber zal overgestoken worden met theatraal vertoon, Napels zullen we zien zonder te sterven en de ferry naar Sicilië zal ons naar het uiteinde van Italië brengen. De plannen zijn gesmeed, we wachten nu enkel op de raclette van Kurt. Pizza in Palermo zullen we eten!

We zijn niet meer 'op de schéma' !

Plastique was lichtjes in paniek deze morgen toen bleek dat we een beetje te laat waren vertrokken naar het museum annex fabriek. Bovendien bleek de reis naar Pontedera een beetje verder dan we dachten. Diepken had nu net voor deze trip geen route voorbereid maar gelukkig heeft een brave Pontederiaan ons hoogstpersoonlijk begeleid tot aan de poort van het museum. Donc, pas de problème ...

Inderhaast werden we rondgeleid door Maria Luisa Barbucci die zo Italiaans was als haar naam liet vermoeden. Enrico Piaggio was gene simpele, dat is zeker: boten inrichten, treinen bouwen en vliegtuigen om na de oorlog aan de scooter te beginnen. We hebben alles mogen zien , voelen en in zeer Italaans Engels uitleg gekregen over 'il paperino' tot de PX, de meest verkochte scooter ooit.

Na een zeer warme wandeling en een grondige identiteitscontrole werden we binnen geleid in plant 3, waar GTS'sen en PX'en worden geassembleerd. Wij allemaal waren danig onder de indruk en vonden het razend interessant. Omgekeerd deed het ons deugd te merken dat de mensen van Piaggio (van gidsen tot receptionisten en werknemers daar) evenzeer onder de indruk waren van onze tocht. Er werd nog efkens geshopt, cadeautjes hé, en dan pizza à volonté in de volle zon.

Langs de bergflanken nog een ritje, ja we krijgen er maar niet genoeg van, tot in Lucca en terug naar Tirrenia om een zwemmeke te doen.

En nu, het laatste avondmaal. Het zit er op want morgen nog enkel de scooters op de vrachtwagen en wij zelf het vliegtuig op. Negen mannen met hun scooters vertrokken vorige vrijdag zondar dat zij elkaar allemaal zeer goed kenden. Een week later ligt dat toch een beetje anders. En wel in zoverre dat we nu enkel nog twijfelen of het de volgende keer Lourdes dan wel Venetië wordt. Op de reünie zullen we er wel uit geraken.

Allemaal zeer hard bedankt ! We zijn onder de indruk dat blijkbaar onze site meer dan 1000 keer per dag werd bezocht om onze reis te volgen. Wij hebben ons geamuseerd en jullie hopelijk ook.

Ciao en bedankt Rudy !

20120607-222422.jpg

20120607-222623.jpg

20120607-222517.jpg

20120607-222446.jpg

Oggi, l'ultima corsa e domani ...

Ja, we zijn er. Niet met alle scooters, maar bon dat is intussen ook opgelost (?). Vanop de rotsen opnieuw de akelig enge tunnel ingedoken deze morgen en dan via alweer een zeer mooie bergpas richting Pisa gereden. Spijtig genoeg in twee equipes omdat Assurix zijn 300 (alweer) dezelfde problemen vertoonde die we in onze ritten met sc FD al ondervonden hebben. Misschien dat ze morgen in de fabriek hem willen helpen ... In Pisa kwam de groep bijeen onder de schaduw van 'il torre pendente' alwaar Rikske al snel geld wist te maken van onze red-de-toren-foto's. Diepken vond troost in de Vespa 50 Speciale van de garçon van Bar San Dominico en hij heeft dezelfde dag een Vespa S op de kop kunnen tikken om morgen naar Pontedera te cheesen. Uiteindelijk zijn we geland in ons hotel om daar een zwemmeke te doen in het 50-meterbad of zelfs de zee. Vanavond genieten we van de visspecialiteiten bij Piropo en morgen komt datgene waarvoor we gekomen zijn: geleid bezoek aan la Fondazione Piaggio en de fabriek ... La vita è bella !

20120606-212652.jpg

20120606-212637.jpg

20120606-212614.jpg

Jacht op motokonijnen ?

Camping Haway aan het Lago Viverone heeft misschien een groot Camping Cosmos-gehalte maar had echt alles wat een goede camping moet hebben: fantastisch gelegen aan een meer, vriendelijke uitbaters, goede sanitair, huisbereide koffie en koeken en dat alles voor een prikje ! We moeten echter verder naar ons einddoel, Pontedera dat nu echt wel nadert.Na kilometers onder een stralende zon door het vlakke land (of is het 'de' vlakke land?) langs lange kaarsrechte banen tussen de risotto-velden vreten we kilometers tot we op de middag Busala bereiken. In 'Ostaia di ca titi' worden ons door la mama en haar dochter de heerlijkste Italiaanse gerechten voorgeschoteld. Hoe doen ze het voor dat geld ? Nadat de GTS van Assurix voldoende was afgekoeld konden we verder zuidwaarts langs prachtige bochtige bergbanen. Na enkele dagen is het testosterongehalte behoorlijk gestegen en wordt al wat mooi is en op een moto zit reden genoeg om de achtervolging in te zetten. Uitgelezen kans om de Heinkel die tegen de verwachting van sommigen in reeds glansrijk de St-Bernard had gekleineerd, zijn duivels te laten ontbinden. De video hieronder mag daarvan het bewijs zijn ... Als toemaatje kregen we nog een akelig enge tunnel met bijna aan het eind een uitgangspoortje dat uitgeeft op onze volgende slaapplaats: Camping Smeraldo met tentjes letterlijk op de rotsen boven de zee... We zijn er mee weg want de pizza die ons hier op het terras boven de klotsende golven werd geprepareerd door een plaatstelijke schone moet wordt gegeten tewijl hij heet is ... ! Morgen, zien we den scheven live !

De koninginnenrit heeft...

alles gegeven wat we er konden van verwachten maar ook datgene dat we er niet van durfden te verwachten.Iedereen was fris en monter meer dan op tijd voor het ontbijt in ons hotel. Kwestie van met een uitgebreid ochtendbuffet zeker te zijn dat onze extra uitgave zijn geld waard was ... Dat beetje regen bij het vertrek was om te lachen na de zondvloed die we gisteren hadden meegemaakt. Eerst nog een langs de kaaswinkel, alle tanks vullen en weg waren we om de Col du Grand Saint Bernard te trotseren. Net buiten Villeneuve nadert Diepken als eerste een rotonde waar auto's aanschuiven en bij het remmen begint hij te schuiven over wat bleek een mazoutvlek te zijn. Hij krijgt zijn P200E nog genoeg onder controle om 'het gat in te duiken' maar schuift daarbij tegen de boordsteen waardoor de scooter omslaat en Diepken zelf overkop. Geen al te zware verwondingen aan de chaufeur maar de scooter bleek onherstelbaar beschadigd: voorvork verwrongen en stuurhoofd gebroken. Niets aan te doen en bovendien kan hij hier nog zitten schrijven. 't Kon veel erger geweest zijn. Voor de tweede keer dit jaar dus ondervonden dat Europe Assistance de Rolls Royce is onder de bijstandsverzekeringen. De rest van de dag maakte niet alles maar toch zeer veel goed. De zon laat zich weer zien en na de depannage konden de zware GTSsen nog voor de tunnel de anderen die al waren aangezet bijbenen. Die Bernardpas dat is toch iets hoor! Zo steile bochten dat je bijna achteruit rijdt tussen de besneeuwde flanken. Op de top werden de boodschapkes uitgehaald en ter plekke werd de beste kaasfondue die elk van ons in zijn jonge leven heeft gegeten, klaargemaakt op een petrolvuurke. Dan Italie binnen en onder stralende zon de vallei van Aosta door in een gezapig tempo om redelijk op schema aan te komen bij het meer van Viverone waar we op nauwelijks enkele meter van het meer onze tenten mochten opslaan. Werkelijk zeer schoon. Gisteren Zwitserse raclette en/of fondue, vandaag pasta... Het leven gaat voort en ik ben blij dat ik hier aan 't water bij mijn reisgenoten aan tafel mag zitten. We zitten ver over de helft, tot later.

20120605-090015.jpg

20120605-090118.jpg

20120605-090200.jpg

20120605-090222.jpg

Ik had een toeter op mijn waterscooter ...

Het vogelconcert is blijkbaar 'on tour' en trad deze morgen op in Gerardmer. Gelukkig want volgens de akelig accurate weerprognose van Bart en zijn app stonden we beter vroeg op. Om 06:15 aangezet. Ternauwernood vroeg genoeg om droog onze tent te kunnen opplooien.We konden spijtig genoeg niet genieten van de panorama's op de cols rond La Bresse of op de top van Le Ballon d'Alsace, maar het rijplezier was er niet minder om. We zijn het erover eens dat we een stukje Frankrijk hebben gezien dat we niet kenden, maar bovenal zijn wij en onze scooters intussen volleerde bochtenvreters. Echt waar machtig !!! Als verzopen kiekens, door en door nat aangekomen in Le Tour de Peilz maar de nochtans idyllisch gelegen camping was dicht, op een weedrokende uitgeregende mountainbiker na. We hebben gezien hoe het had kunnen zijn bij zomerse temperaturen. Niet getreurd, niet getwijfeld: scooters de parking binnen, allemaal een hotel binnen met een heerlijk warm bad en droge kleren. Allemaal bedankt voor jullie comments. Blijf ons volgen, wij volgen jullie ook. Groeten uit het mondaine Montreux en, oh ja, gelukkige verjaardag Kurt !

Your browser does not support the video tag

Gelukkige verjaardag, Bert!

We hadden het er tijdens het elektrisch kampvuur nog over gehad dat het daar in Le Banel een vogelcamping was ... want een boze gast zou vetrokken zijn omwille van te luid gevogel. Tegen het ochtendgloren, na een nacht gevuld met everzwijngeknor, werd al snel duidelijk dat die gast nog niet eens had overdreven: een vogelconcert van jewelste maakte elk van ons al zeer vroeg wakker. "We zijn op schema.", volgens Plastique.

Eerst een reuzecroissant en een al even groot chocoladebroodje met een koffie in Carignan, voltanken en we waren weg voor wat alweer bleek een fantastische tocht te zijn. "Na 350 meter links afslaan en dan rechts. Rij 11 kilometer", fluistert de navigatiemadam ons de ganse voormiddag in. Inderdaad, prachtig rustige wegen van dorp tot dorp waarbij we het ene indrukwekkende vergezicht aan het andere kunnen rijgen.

Met dank aan RouteYou.com mochten we ook genieten van een onvervalst stukje scooter-enduro dat het uiterste vergde van machine en piloot. Kwestie van de concentratie hoog te houden.

Op het zeer gezellige plein in Pont-à-Mousson hebben we ons genoeg gedaan aan een 'assiette Lorraine' om dan het departement van de Vogezen binnen te rijden. Het enige wat ze daar volgens ons doen is met de moto's rondtoeren en trouwen. Vandaag toch ...

Dankzij een lapsus van de ritmeester konden we onze topsnelheid eens testen. Misschien was er daarom bij onzen Flying Bert van tinternet een vijs los. Niks erg echter, na goed 290 kilometer waren we mooi op tijd aan de camping langs de boorden van het meer in Gerardmer.

Morgen, onweer en regen, net nu we de ballons gaan overrijden. Spannend !

20120602-201926.jpg

De kop is er af ...

Met de zenuwachtigheid van een jongverkenner die voor het eerst op kamp trekt of onder de stress van de student op de morgen van zijn deliberatie verzamelden deze morgen negen mannen voor de trip naar Pontedera aan De Carillon op de Markt in Oudenaarde.Iedereen hoopte zichtbaar dat de zeer verregaande voorbereiding die elk voor zich hem had getroost haar vruchten zou afwerpen. Een hemdje en pet met logo, een catchy sticker en de regionale pers, meer moest dat niet zijn om alvast de sfeer er in te brengen. De weergoden waren ons alleszins gezind zodat we na een fel aan te raden spaghetti maison, onder een stralende zon konden worden uitgezwaaid door een paar zeer sympathiserende maar toch denkelijk lichtjes jaloerse vrienden. Bedankt daarvoor allemaal! En dan la prima corsa: geen pech, quasi niet misreden en eens te meer gemerkt hoe schoon ons land wel is, ook Wallonnië. Met een eerste stop aan de oude scheepslift van Strépy, de passage aan 'le lac d'Heure' maar vooral het bochtige stuk na een pintje in Philippeville rond de Semois en kris kras over de grens met Frankrijk bracht werkelijk iedereen in vervoering. Zo'n prachtige tocht verdiende waarlijk een mooie afsluiter met de aankomst in 'la résidence du Banel'. Een zeer verzorgde camping in Matton-et -Clémency, uitgebaat door een nog verzorgderde Gentse deerne die mannen op scooter weet te verwennen. Na de Orval en opstelling van de tenten nog een picon-vin-blanc, maar niet te lang want anders zal de cote-à-l'os te ver zijn ! Tot morgen.

20120601-212552.jpg