Het was bijna aandoenlijk, het afscheid van Maaike. Al die stoere mannen die per se nog even wilden kussen. Voor wie haar niet kent, Maaike begeleidde Stef naar het Zuiden en is zelf instructrice endurorijden, en de laatste vrouw die de wild boys ten afscheid konden kussen. Was het al een eerste uiting van heimwee naar vrouw en kind, of eerder nervositeit voor wat ging komen: de eerste dag off road. Ik denk het laatste ... Nu ja, het off road gebeuren zou de eerste uren niet de grootste uitdaging blijken. Zo moet ze in Zottegem de werking van de zijpikkel nog eens nader bestuderen: Erik, om te vertrekken moet de pikkel ingeklapt zijn anders start den brommer niet en Yves, als je stopt moet je de pikkel uitklappen, anders valt den brommer om. Bon, tot hier de les motorrijden voor beginners. Ik zou ook "systeem D" kunnen uitleggen om te verklaren waarom we 5 kilometer na het vertrek al 3 man kwijt waren en een half uur stonden te schilderen bij een benzine station, maar laat ons het er op houden dat de Wild Boys niet de meest gedisciplineerde jongens zijn, dat zou op het einde van de nog bevestigd worden.

Het echte werk begon tussen de wijngaarden met zicht op de haven van Collioure met de laatste instructies van leider Bart. En nog geen twee kilometer verder liet iemand zijn KTM vallen. Gelukkig had niemand het gezien en kunnen we de naam van de eerste gevallene geheim houden, maar hij is groter dan 1m90 ... Hij zou echter niet de laatste die zou vallen, een zware moto volbeladen op moeilijk terrein, het is geen beginnerswerk. En verstandige mensen geven hun dierbaarste bezit dan af als het even moeilijk wordt. Daarom gaf Hans zijn triple black door aan Bart, dus het is niet echt Hans die vreemd ging maar wel zijn brommer. Van Hans zelf kunnen we hoogstens zeggen dat hij al eens vreemd doet.

De voormiddag leek dus best wel uitdagend maar dat zou slechts een voorproefje blijken. Gelukkig is de stelregel van Endurofun: "Is het buikje goed gevuld, dan wordt er over moeilijk parcours minder geluld". Wat we na het eten te verwerken kregen bleek niet voor gevoelige magen, en al helemaal niet voor mensen met een alternatief evenwichtsgevoel. En dat bleek het geval voor de meerderheid van de "Boys", maar toch met Boy voorop. Zo goed als alle valpartijen geschiedden echter bij 0 km/u dus op wat krassen op koetswerk en ego na allemaal geen erg. Gezweet is er wel, en gevloekt ook.

Gevloekt op keien, uitgespoelde wegen, stijle hellingen en los zand. Gesakkerd op het gebroken oliepijlglaasje van de 1150 van Boy, en gezaagd over platte binnenbanden en beschadigde buitenbanden. Maar niets wat een positieve biker spirit niet kon overwinnen.

De prijs van de dag gaat naar Boy die de stand leidt met het meeste valpartijen maar tegelijk zijn positieve zelve blijft. De runners up zijn Bart en Werner, twee keikoppen die elkaar terugvonden tussen twee inbussleutels, of nog niet helemaal? De prijs van het publiek tenslotte gaat naar Erik de teddybeer die piepende banden combineert met eeuwig positieve spirit.